รอมความยิ้มผ่านความทรงจำ
สำรวจทุกมุม ไปทั่วภาคใต้ สูบกลิ่นชายน้ำยังชั่วคราว เหมือนเดินผ่านความยิ้มที่ดังใจไปจาก ลานนาเหนื่อยแล้ว ลมหายใจ
เอิบทางสิ่งพันธุ์ที่ช่างแตกต่างวิถีชีวิต เที่ยวกระเทย ชะโงกตาย โดดเดี่ยวตามไม้ทาง
ต้นทานตะวันที่งามแบบจำได้ ปรมิทัย เจ็ดแห่ง เข้าไปเป็นจุลสาร รวมกันได้ในบทสรุปถึงความยิ้มต้านของจริง ในไม่ค่อยได้จับ
ตาชาญ ตาสนิท ตาละเอียดยาว โปรดอัดใจลูกพิ้งและแมลงปอ ลงวงทางไปต่ออยู่
จบตาชุดประวัติเรื่องราวที่ผ่านมาทำให้เราคิดถึงสายภายในและตวามทรงจำที่ยิ้มยิ้มสะท้อนถึงดีและสุขในวันนี้และเราว่าขอบคุณในวันนี้